Veel van onze problemen ontstaan in de kindertijd. Wanneer de pijn te hevig is sluiten we ons af en gaan we ons aanpassen. Dat betekent dat een deel van ons zich niet meer laat zien, bang om de pijn weer te voelen. Dan gaan we als kind overlevingsmechanismes aanleren. In de volwassenheid gaan de overlevingsmechanismes tegen ons gaan werken: immers we maken op zo’n moment geen contact met wie we echt zijn; het innerlijk kind is ons authentieke zelf. In de therapie gaan we op zoek naar deze afgesplitste delen en kunnen we onze authenticiteit weer ervaren.